Mijn naam is Corrie Schipper en ik heb met veel plezier 40 jaar in verschillende vormen van zorg gewerkt, als leefgroepwerker bij een orthopedagogisch instituut, als begeleider/coach van cliënten en collega’s en als senior begeleider IBB en ambulant. Eind vorig jaar was ik toe aan een nieuwe uitdaging . Mijn oog viel op het vak Wmo consulent. Daarbij kwamen de vaardigheden die ik, door jarenlang in de zorg te werken heb opgedaan, goed van pas.

Door: Gonda de Boer Per 1 maart 2020 ben ik als docent in dienst gekomen bij het Kenniscentrum WMO. Om een goede verbinding met het werkveld te behouden, blijf ik naast mijn docentschap interessante opdrachten uitvoeren als Wmo-specialist, praktijkbegeleider en kwaliteitscoach in het Sociaal Domein.

Zo eenvoudig als het in 2015 nog was om van een Wmo consulent te spreken, zo gevoelig is de snaar die ik raak als ik u allemaal met deze term over één kam scheer. Wat rond 2015 het werk was van de Wmo consulent, is tegenwoordig het werk van (om er een paar te noemen): sociaal werker, gebiedsconsulent, gebiedswerker, consulent Wmo of Wmo consulent, toegangsmedewerker, consulent sociaal domein, gespreksvoerder Wmo, integraal consulent, maatschappelijk werker, meedenker, casemanager, gids, regisseur, regievoerder, klantmanager en ga zo maar door.

Ben je gezond? Waarom? Een vraag die ik vaak stel in de trainingen die ik geef. Volgens de definitie die de Wereld Gezondheidsorganisatie in 1948 stelde, is gezondheid “een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en sociaal welzijn en niet alleen de afwezigheid van aandoening of handicap.” Klinkt logisch.

Ik durf het te zeggen: ik heb het mooiste vak wat er bestaat! Als docent wil ik dit maar al te graag laten zien aan mijn cursisten. Maar 13 jaar geleden had ik nooit kunnen voorspellen dat ik dit nu zo zou opschrijven!

Deze blog is een vervolg op mijn eerdere twee blogs over intervisie en deze keer gaat het over positieve intervisie. In de vorige blog beloofde ik al om terug te komen op het inbrengen van positieve vragen in de intervisiebijeenkomst. Dat wil ik nu graag verder uitleggen.

In mijn eerste blog over intervisie had ik het over het stellen van de juiste vraag. Daarbij stelde ik dat voor het stellen van een intervisievraag aandacht nodig is. En ik beloofde hier later aandacht aan te schenken. Dat wil ik doen in deze blog. Het stellen van de juiste vraag is namelijk van het grootste belang voor de opbrengst van de hele sessie.

Mensen vragen mij vaak: wat betekent de nieuwe AVG nu voor het Sociaal Domein? De Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) is wetgeving vanuit Brussel die de privacy van burgers beter moet beschermen. De wet wordt eind mei 2018 van kracht en heeft voor veel bedrijven en voor de overheid aanzienlijke gevolgen.

Een goed instrument om samen in een Wmo team voor kwaliteit te zorgen is het houden van intervisie. Hier bespreek je met elkaar op regelmatige en gestructureerde wijze jouw eigen werkvragen. Die kunnen gaan over een juiste toepassing van de wet, een bijzondere vraag van een cliënt of over jouw beroepshouding als consulent.

Ik ben Marijke Koekkoek en werkzaam bij Gemeente Amersfoort. Mijn werk als Wmo consulent bestaat uit het beoordelen van vragen op het gebied van wonen, vervoer en rolstoelen. Deze blog gaat over de eigen bijdrage die mensen hiervoor moeten betalen en de plannen van het nieuwe kabinet, Rutte III.

Onderzoek (Divosa, Vng, Stimulansz) wijst uit dat bij mensen met financiële problemen in de meeste gevallen sprake is van multi-problematiek. Schuldenproblematiek heeft een negatieve invloed op meerdere levensterreinen, met maatschappelijke kosten van dien. Deze mensen kunnen op meerdere terreinen hulp nodig hebben en zoeken. Dit kan hulp zijn vanwege een problematische thuissituatie (scheiding, opvoeding). Of vanwege een verslaving, psychische nood of ziekte. Maar ook vanwege fraude of criminaliteit. Of zij kloppen aan bij schulddienstverlening, wat niet vanzelfsprekend is.

Onlangs schreef Wmo Magazine online dat burgers kritisch zijn over de kwaliteit van het keukentafelgesprek. Gesprekken zijn te kort en vluchtig door een te hoge werkdruk bij gemeentes, burgers voelen zich afhankelijk van de consulent die een beslissing gaat nemen over de gevraagde ondersteuning en er heerst veel onduidelijkheid. Aan de andere kant vinden mensen het wel prettig persoonlijk contact te hebben en hun verhaal te kunnen doen. En dat is ook het doel.